بحث آزاد این هفته کلاس ـ زبان فرنگی این بود :

کدوم یکی رو بیشتر دوست دارید ؟ اینکه شما کسی را دوست داشته باشید یا اینکه کسی شما را دوست داشته باشد.

استادم میگفت: اینکه کسی را دوست داشته باشم ... چون تو این مورد احساس آزادی هست ، احساس خوبی داره .

بیشتر بچه های کلاس هم همینو میگفتن ...

تقریبا" همه میخواستن خودشون باشن ، نه اینکه بخاطر خوش آمد طرف مقابلشون هی رفتارهاشون رو تغییر بدن.

تنها کسی که گفت دوست دارم کسی دوستم داشته باشه ، من بودم !

استاد به جسارتم خندید ...

گفتم این خیلی دردناکه که کسی رو دوست داشته باشی ، اما همین احساس رو از طرف مقابل ات دریافت نکنی.

پارسال هم این بحث تو جمع دوستامون بود ، ایلا میگفت : وقتی کسی رو دوست داری ، بخاطر خودت دوست داری ... چون این امر باعث میشه حس خوبی داشته باشی.

ریما میگفت : مصداق همون جمله ایه که میگه "دوست دارم خره ... چرا نمیفهمی " .ما عادت کردیم وقتی کسی رو دوست داریم ، اون بخاطر ما تغییر کنه ... بشه اونی که ما میخواییم ... در حالیکه یادمون میره که ما بخاطر همون شخصیت اولیه اش دوسش داریم.

-          من را نمیفهمند ...